مطالعهای که توسط دکتر Séverine Sabia از اینسرم و دانشگاه کالج لندن انجام شد، بررسی کرد که چگونه الگوهای خواب در اوایل زندگی ممکن است بر شروع زوال عقل در دههها بعد تأثیر بگذارد.
این مطالعه تا حدی توسط مؤسسه ملی NIH در مورد پیری (NIA) پشتیبانی شد و در Nature Communications ظاهر شد.
محققان داده های نزدیک به 8000 نفر را در بریتانیا از سن 50 سالگی بررسی کردند.
شرکتکنندگان بر اساس طیف وسیعی از معیارها مورد ارزیابی قرار گرفتند، از جمله از آنها در شش نوبت بین سالهای 1985 تا 2016 پرسیده شد که چند ساعت در شب میخوابیدند.
برای ارزیابی صحت این گزارش خود، برخی از شرکتکنندگان از شتابسنج استفاده کردند تا زمان خواب را بهطور عینی اندازهگیری کنند.
در طول این مطالعه، 521 شرکتکننده با میانگین سنی 77 سال دچار زوال عقل شدند.
نتایج این مطالعه نشان داد که افراد 50 و 60 ساله که شش ساعت یا کمتر میخوابند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به زوال عقل در زندگی خود قرار دارند.
در مقایسه با افرادی که خواب معمولی دارند (به عنوان هفت ساعت تعریف می شود)، افرادی که هر شب کمتر استراحت می کنند، 30 درصد بیشتر احتمال دارد که به زوال عقل مبتلا شوند.
مطالعات دیگر نشان داده اند که الگوهای خواب در مراحل اولیه زندگی ممکن است در خطر زوال عقل بعدی نقش داشته باشد.
هم خواب ناکافی و هم خواب طولانی تر از حد متوسط با احتمال بیشتری برای ابتلا به زوال عقل مرتبط است.
با این حال، تعیین اینکه آیا این تغییرات خواب به بیماری کمک می کند یا صرفاً منعکس کننده علائم اولیه است، دشوار بوده است.
انجمن آلزایمر میگوید: «بسیاری از درمانهایی که برای بهبود کیفیت خواب پیشنهاد شدهاند، شامل تغییرات سبک زندگی هستند.
این موسسه خیریه سلامت افزود: رژیم های خواب منظم، برنامه غذایی و رژیم غذایی، ورزش و اطمینان از قرار گرفتن در معرض نور شدید در صبح همه راه هایی هستند که می توانید کیفیت خواب خود را بهبود بخشید.
با این حال، برای نشان دادن اینکه آیا این فعالیتها بر خطر زوال عقل یا پیشرفت بیماری تأثیر دارند یا خیر، به تحقیقات بیشتری نیاز است.
علائم اولیه زوال عقل عبارتند از: