| REEL FACE: | چهره واقعی: |
 کیت بکینسیلبدنیا آمدن:26 ژوئیه 1973 محل تولد: پارک فینسبوری ، لندن ، انگلیس ، انگلستان |  لوری دومابدنیا آمدن:4 دسامبر 1954 |
 مل ریدوبدنیا آمدن:1977 محل تولد: جامائیکا |  جفری دوما |
زیر سوال بردن داستان:
آیا اتاق ناامیدی واقعی در یک عمارت جنوبی که قبلاً بزرگ بود پیدا شده است؟
خیر. با توجه به داستان واقعی پشت فیلم ، اتاق واقعی در خانه ای بسیار کوچکتر به سبک استعماری در رود آیلند کشف شد که در سال 1857 ساخته شده است. با این حال ، بدیهی بود که شخص ثروتمندی در خانه زندگی می کرد ، زیرا پنجره های الوار بالا و شیشه های رنگی. خانه بزرگتری که در فیلم دیده می شود عمارت Adamsleigh واقع در گرینزبورو ، کارولینای شمالی است. این عمارت با شکوه در زندگی واقعی تقریباً به هم ریخته نیست. سازندگان فیلم مجبور بودند چندین هفته وقت بگذارند تا خانه و محوطه سازی بی نظیر به نظر برسد.
واقعی اتاق ناامیدی خانه (بالا) در West Warwick ، رود آیلند است. خانه بسیار بزرگتری که برای فیلم استفاده شده عمارت آدامزلی (پایین) واقع در گرینزبورو ، کارولینای شمالی است.
اتاق ناامیدی چیست؟
به عنوان مالک واقعی ، لوری دوما ، داستان اتاق عجیب خانه اش را با همکارانش در کتابخانه در میان گذاشت ، یک حامی که این خبر را شنید و توضیحاتی را برای اتاق عجیب اتاق زیر شیروانی ارائه داد. 'یک حامی با من نجوا کرد ،' شما یک اتاق ناامیدی دارید. 'لوری از شنیدن توضیحات شخص در مورد فضا متحیر شد. لوری می گوید: 'از نظر تاریخی ، این اتاق ها برای والدینی مورد استفاده قرار می گرفت که فرزندی معلول داشتند و آنها می خواستند آنها را از سایر نقاط جهان مخفی نگه دارند.' 'بنابراین آنها را در اتاقهای طبقه سوم خود پنهان کردند ، که بسیار باورنکردنی بود.' در آن زمان از تاریخ ، برخی از مردم احساس می کردند که داشتن یک عضو خانواده معلول یا مسخ شده شرم آور است ، بنابراین آنها را از جامعه دور نگه داشتند.
چه کسی صاحب خانه واقعی بود؟
اتاق ناامیدی ها داستان واقعی نشان می دهد که در اواخر دهه 1800 ، قاضی برجسته ایوب اسمیت کارپنتر (1866 - 1906) و همسرش فرانسیس الن کارپنتر (1871 - 1918) صاحب خانه واقعی بودند. خیابانی که در کنار خانه است ، دادگاه نجار ، به نام قاضی نامگذاری شد. برای این فیلم ، نام قاضی به قاضی بلکر (جرالد مک رانی) تغییر یافت و از همسرش به عنوان خانم بلکر (جنیفر لی مان) نام برده می شود. خانه واقعی در ثبت تاریخی محلی است و به دلیل یک ساکن اولیه برجسته که قبل از قاضی نجار در آنجا زندگی می کرده ، خانه Casey B. Tyler نامگذاری شده است.
جرالد مک رانی قاضی بلکر را در این فیلم به تصویر می کشد که الهام گرفته از قاضی جاب اس. کارپنتر است.
آیا شواهدی وجود داشت که قاضی واقعی و همسرش فرزند داشته باشند؟
آره. لوری دوما پس از جستجوی پایگاه داده گورستان در کتابخانه ، محل طرح را در قبرستان وودلند یافت که قاضی نجار (قاضی سیاه پوست واقعی) و خانواده اش در آنجا دفن شده اند. در کنار سنگ قبر نام دختری ، روت (1895 - 1900) ، 'دختر ایوب اس و فرانسیس ای. کارپنتر' قرار داشت. لوری می گوید: 'ما احساس کردیم که ساکن اتاق کوچک غمگین خود را پیدا کرده ایم.' او روزنامه های قدیمی را برای اطلاعات بیشتر در مورد قاضی جستجو کرد. مقالات زیادی در مورد او وجود داشت ، اما عجیب آنکه هیچ مطلبی در مورد تولد دخترش در فوریه 1895 اعلام نشده بود و فقط ذکر کوچکی از مرگ او در سال 1900 در سن 5 سالگی بود. 'من فکر می کنم او ممکن است یک دختر کوچک بسیار بیمار داشته باشد. ، 'لوری نتیجه گیری می کند. 'هیچ چیز در مورد زندگی او ذکر نشده بود ، حتی اگر بقیه اعضای خانواده اش همیشه در این روزنامه بودند.' لوری معتقد است که قاضی کارپنتر با گرایش سیاسی از اتاق ناامیدی استفاده می کند تا دختر معلول خود روت را از دنیای خارج مخفی نگه دارد.
سنگ قبر واقعی دختر قاضی (سمت چپ) در قبرستان Woodland است. سنگ قبر در محوطه عمارت فیلم (سمت راست) کشف شده است.
آیا اتاق ناامیدی در اتاق زیر شیروانی خانه کشف شده است؟
بله ، اما همانطور که در زیر می بینید ، دیوار جلوی اتاق واقعی بیشتر به یک خانه عروسک شباهت دارد تا یک سیاه چال ، و از چوب ساخته شده است ، نه از آجر. فقط در قسمت بیرونی یک دستگیره درب وجود دارد و همچنین دارای یک تیرانداز است که بیرون رفتن از اتاق را برای کسی تقریباً غیرممکن می کند. در دیواره دور اتاق دو پنجره وجود دارد که برای نجات راحت از آن ها بسیار بلند است. شاید عجیب ترین قسمت اتاق واقعی کف باشد که از فلز ساخته شده و دارای تخلیه است. اتاق ناامیدی ایجاد شده برای فیلم در محوطه عمارت Adamsleigh ساخته شده است ، خانه ای که برای فیلم استفاده شده است.
فضای خارج از اتاق واقعی ناامیدی (بالا) بیشتر به یک خانه عروسک شباهت دارد تا یک اتاق شبیه سیاه چال در فیلم.
آیا لوری و جف دوماس خانه را با هم خریدند؟
نه. لوری پوآیر ، كتابدار ، استعمار قدیمی را قبل از ملاقات با همسر آینده اش ، جفری دوما ، خریداری كرد. (این فیلم زن و شوهر را در حالی که پس از مشکلات زناشویی به دنبال شروع تازه ای هستند خانه را با هم می خرند.) لوری از یک آپارتمان در گوشه ای به خانه منتقل شد ، نه از بروکلین. در زندگی واقعی ، پس از اینکه لوری با جف آشنا شد ، او را به خانه خود دعوت کرد و او کمی جستجو کرد. او ابتدا بلوک نامه قدیمی کودک را در کمد کوچکی پیدا کرد که نزدیک سقف زیرزمین پنهان شده بود. بعد از ازدواج آنها ، او به خانه نقل مکان کرد و آنها شروع به کاوش در فضای اضافی که در اتاق زیر شیروانی داشتند کردند. لوری می گوید: 'اتاق زیر شیروانی فقط این محل نگهداری قدیمی و غبارآلود بود.' جف امیدوار بود که از اتاق عجیب و محصور دیواره ای که در انتهای اتاق زیر شیروانی بود برای اتاق موسیقی او استفاده کند. 'او قصد داشت تجهیزات خود را تنظیم کند. در واقع ، او قصد داشت کمی روشنایی را روی درگاه روشن کند که هنگام ضبط صدا روشن شود. '
در زندگی واقعی ، لوری دوما (سمت چپ) خانه را قبل از ملاقات با همسرش جف خریداری کرد. کیت بکینسیل (راست) در فیلم.
آیا این زوج واقعی یک پسر پنج ساله داشتند؟
نه. از زوج واقعی هیچوقت هیچ فرزندی یاد نمی شود. که در اتاق ناامیدی ها فیلم سینما ، این زوج یک پسر پنج ساله به نام لوکاس (وصل کننده دانکن) دارند.
پسر این زوج در این فیلم ، لوکاس (دانکن پیوستار) داستانی است. این زوج واقعی پسر ندارند.
آیا واقعی است اتاق ناامیدی خانه خالی از سکنه؟
نه. قاضی واقعی ، قاضی کارپنتر ، مانند خانه قاضی بلکر در فیلم خانه را آزار نمی دهد. در واقع ، مالکان واقعی هیچ چیز ماورا pa الطبیعه در داخل خانه رود آیلند را گزارش نکرده اند. لوری برای از بین بردن کمی از غم و اندوه مربوط به اتاق ، آن را به گفته خودش 'رنگ هایی که یک دختر کوچک از آن قدردانی می کند' تزئین کرد. این شامل اضافه کردن پرده ، صندلی ، میز ، و یک عروسک عروسی (که به طور ناخواسته هنوز هم باعث وحشتناک بودن آن می شود. مراجعه کنید به آنابل ) لوری می گوید: 'روتی فقط به بخشی از خانواده تبدیل شده است.'
داخل اتاق واقعی ناامیدی ها (بالا) کف فلزی با تخلیه دارد. دانا (کیت بکینزیل) با فضای ماوراal الطبیعه اتاق مخفی فیلم روبرو می شود (پایین).
آیا 'اتاق ناامیدی' یا معادل آنها هنوز هم وجود دارد؟
متاسفانه بله. برای بخش عمده ای از قرن 20 ، در ایالات متحده و بریتانیا بزرگ متمایز بود که افراد دارای نیازهای ویژه را از سایر افراد جامعه جدا می کند ، آنها را در م institutionsسسات حبس می کند (یا آنها را در خانه ها مخفی نگه می دارد) ، با این توجیه نگران کننده که این به نفع خود و جامعه بود. نه تنها بسیاری از این افراد در م abuseسسات مورد آزار مستقیم عاطفی و جسمی قرار گرفتند ، بلکه نیازهای ویژه آنها هرگز برآورده نشد و از حیثیت ، حق انتخاب محروم بودند و احترام کمی برای آنها قائل بودند. داستان های ترسناک چنین سوuses استفاده هایی در کتاب هایی مانند این شرح داده شده است زندگی های فراموش شده و غرور در برابر تعصب توسط جنی موریس.
نگران کننده تر این است که امروزه پنهان نگه داشتن کودکان معلول هنوز در مناطق مختلف جهان وجود دارد. در کنیا ، بسیاری از والدین از ترس اینکه موجب شرمساری خانواده هایشان شوند ، کودکان معلول را پنهان کرده و بدرفتاری می کنند. در نتیجه ، به دلیل شرایط سختی که والدینشان آنها را متحمل کرده اند ، میزان مرگ و میر در کودکان معلول بالا است. پس از سالها نگهداری در خانه ، کودکان پنهان لاغر و با تغییر رنگ پوست و مو پیدا شده اند.
همین اواخر ژوئیه سال جاری میلادی ، یک زن 22 ساله لوئیزیانایی مبتلا به اوتیسم ماهها در یک قفس 6 در 8 فوت در پشت یک خانه سیار محبوس بود. در سال 2013 ، یک زن 25 ساله معلول تگزاسی در قفس در اتاق پشتی یک خانه حبس شده پیدا شد. نابینا و در وضعیت نیمه جنینی ، او را در مواد خشک مدفوع پوشانده بودند. در حالی که این داستانهای بیمارگونه و غیر قابل تصور اخباری هستند ، مهم است که بخاطر بسپاریم که موارد سو'استفاده و بدرفتاری کمتر 'خبرساز' هر روز برای معلولان اتفاق می افتد.