آخرین اندازه گیری کامل (2020)

REEL FACE:	چهره واقعی:
جرمی ایروین بدنیا آمدن:18 ژوئن 1990 محل تولد: Gamlingay ، کمبریج شایر ، انگلیس ، انگلستان	ویلیام اچ پیتسن بارگر بدنیا آمدن:8 ژوئیه 1944 محل تولد:پیکوآ ، اوهایو ، ایالات متحده آمریکا مرگ:11 آوریل 1966 ، Xa Cam My ، منطقه Cẩm Mỹ ، استان دونگ نای ، جمهوری ویتنام (شلیک شده در جنگ)
کریستوفر پلامر بدنیا آمدن:13 دسامبر 1929 محل تولد: تورنتو ، انتاریو ، کانادا	فرانک پیتسن بارگر بدنیا آمدن:30 آوریل 1918 محل تولد:شهرستان شلبی ، اوهایو ، ایالات متحده آمریکا مرگ:8 فوریه 2002 ، مانی ، ایندیانا ، ایالات متحده آمریکا (سرطان)
دایان لاد بدنیا آمدن:29 نوامبر 1935 محل تولد: مریدین ، ​​می سی سی پی ، ایالات متحده آمریکا	آلیس پیتسن بارگر بدنیا آمدن:25 آگوست 1922 مرگ:24 اکتبر 2019

نه آخرین اندازه گیری کامل داستان واقعی نشان می دهد که پیتسنبرگر در سالهای دبیرستان خود در دبیرستان مرکزی Piqua در اوهایو سعی در پیوستن به ارتش ایالات متحده برای تبدیل شدن به یک برت سبز داشت اما والدینش اجازه نمی دادند. ویلیام اچ پیتسن بارگر که مجبور بود صبر کند تا فارغ التحصیل شود تصمیم گرفت به جای آن به نیروی هوایی بپیوندد. او در اواخر سال 1962 برای آموزش مقدماتی به سن آنتونیو اعزام شد و در آنجا تصمیم گرفت داوطلبانه برای Pararescue باشد. او بلافاصله واجد شرایط شد و از همان ابتدا به تمرینات نجات نجات اعزام شد. پس از اتمام آموزش ، وی به همیلتون AFB در کالیفرنیا رفت تا عضوی از اسکادران نجات مستقر در آنجا شود.

ویلیام اچ پیتسنبرگر واقعی (بالا) با میمونی بر روی شانه خود در ویتنام و بازیگر فیلم جرمی ایروین (پایین) در تایلند هنگام فیلمبرداری فیلم. عکس ها: حسن نیت ارائه می دهد از جاذبه های کنار جاده

ضمن تحقیق آخرین اندازه گیری کامل واقعیت در مقابل داستان ، ما فهمیدیم که این فیلم در تایلند فیلمبرداری شده است ، که در ویتنام ایستاده است. مناطق دیگر شامل کاستاریکا ، آتلانتا ، دی سی و لس آنجلس بود. بازیگر دیل دی ، پیشکسوت تفنگداران دریایی جنگ ویتنام ، یکی از چندین مشاور فیلم بود. دای همچنین در این فیلم سناتور هولت را به تصویر می کشد.

نبرد Xa Cam من از 11 تا 12 آوریل 1966 اتفاق افتاد. هدف اصلی این بود که ویت کنگ را با فرستادن شرکت چارلی به عنوان طعمه ، به بیرون بکشاند. سپس دو شرکت تفنگ در نزدیکی دیگر برای سبقت گرفتن و از بین بردن ویت کنگ وارد می شوند. این بخشی از یک مأموریت بزرگتر جستجو و نابودی بود که به عملیات Abilene معروف بود.

شرکت ها در یک شکل گیری حرکت کردند ، در یک انتها شرکت چارلی قرار داشت. با این حال ، شرکت چارلی از تشکیلات دور شده بود. شرکت چارلی هنگام حرکت از طریق مزرعه لاستیکی کورتنای ، با تیراندازان ویت کنگ روبرو شد و خیلی زود توسط دشمن محاصره شد. شرکتهای دیگری که قرار بود به عنوان نیروی کمکی به آنجا بیایند خیلی دور بودند و با حرکت در جنگل ضخیم سرعت آنها کندتر شد. بنابراین ، شرکت چارلی در وضعیت وخیمی قرار گرفت.

برخی از مردان شرکت چارلی ، که در طول نبرد Xa Cam My متحمل خسارات زیادی شدند.

نه. هلی کوپترهای دیده شده در آخرین اندازه گیری کامل فیلم Hueys (Bell UH-1 Iroquois) است. هلی کوپتر واقعی که پیتسنبرگر در طول نبرد به آن رسید ، Kaman HH-43F Huskie بود (با نام مستعار 'پدرو'). نویسنده و کارگردان تاد رابینسون اعتراف می کند که این یکی از بزرگترین انحرافات فیلم از داستان واقعی است. او می گوید آنها به دلیل کمبود مورد دوم و هزینه حمل و نقل آنها به تایلند ، استفاده از Hueys را نسبت به Pedros انتخاب کردند. -مجله نیروی هوایی

یکی از بزرگترین خطاهای فیلم استفاده از هلی کوپترهای Huey (پایین) به جای Pedros (بالا) است که پیتسن بارگر در زندگی واقعی در طول نبرد Xa Cam My پرواز کرد.

Pararescueman William H. Pitsenbarger بیش از 250 مأموریت نجات را در طول جنگ ویتنام انجام داد. در 11 آوریل 1966 ، روز تعطیل ، او داوطلبانه سوار یکی از دو بالگرد Kaman HH-43F Huskie شد که برای استخراج نیم دوازده سرباز زخمی که در یک آتش سوزی در نزدیکی Cam My ، یک منطقه روستایی از ویتنام واقع در 35 واقع شده بودند ، استخراج شده است. مایل در شرق سایگون. وقتی هلی کوپترش به نبرد رسید ، او را از میان درختان پایین آوردند.


یک نیروی هوایی در جنگ ویتنام از یک بالگرد Kaman HH-43F Huskie فرود می آید.
جانی لیبس ، پیاده ارتش می گوید: 'من آن مرد را دیدم که از میان درختان پایین می آمد ، و من گفتم:' اینجا چه کاری انجام می دهد؟ ' ... ما واقعاً در آن زمین آشفته بودیم و او آنجا ماند و به ما کمک کرد.

پیتسنبرگر بلافاصله شروع به تمركز به مردان زخمی روی زمین كرد. وی طی سه پرواز موفق شد 9 فروند از آنها را از طریق کابل در هلی کوپترها بارگیری کند. او در حالی که دو هلیکوپتر هاسکی نیروی هوایی مجروحان را به یک ایستگاه کمک رسانده بودند و برای بیشتر به آنجا می آمدند ، با 20 سرباز دیگر روی زمین می ماند.


Pararescueman ویلیام پیتسنبرگر کمک کرد تا 9 مرد مجروح را به هلی کوپترها برده و جان آنها را نجات دهد.
هنگامی که یکی از هلی کوپترها سبد بستر خود را به سمت پیتسنبرگر پایین می آورد ، توسط آتش سلاح های کوچک دشمن مورد اصابت قرار گرفت و موتور آن شروع به از دست دادن قدرت کرد. خلبان به جای فرود دادن هلی کوپتر در میانه نبرد (یا سقوط بر روی سربازان آمریکایی) ، می دانست که باید هلی کوپتر را به محل امن برساند. پیتسنبرگر می توانست به سبد بستر صعود کند و سعی کند با هلی کوپتر آنجا را ترک کند ، اما او تصمیم گرفت که بماند و به نیروهای پیاده روی زمین کمک کند (خلبان اعتراف کرد مطمئن نیست که می توانست پیتسنبرگر را بیرون بکشد). او به شاخه های زخمی ، شاخه های انگور و ساخت برانکارهای موقت از نهال ها تمایل داشت. او مهمات را از زمین افتاده جمع کرد و آن را به مردانی که کم می آوردند داد. او سپس یک اسلحه گرفت و با مردان جنگید تا ویت کنگ را نگه دارد.


درست است که پیتسن بارگر بالابر بالقوه خود را بیرون زد.
سرباز گلی ارتش و دریافت کننده قلب بنفش ، فرد ناوارو می گوید: 'او برای نجات جانها به آنجا آمده بود' و این همان کاری بود که انجام می داد. '

آخرین اندازه گیری کامل داستان واقعی تایید می کند که ویت کنگ بیش از 500 تا 134 نفر از آمریکایی ها بوده است.

آره. در پنج یا شش بار ، مردان دیدند که پیتسنبرگر فراتر از محیط می دود ، یک سرباز زخمی را می گیرد و برای نجاتش او را بازمی گرداند. او حداقل دو بار زخمی شد اما ادامه داد. وقتی دیگر نتوانست بجنگد ، همچنان فریاد دستورالعمل های سربازان خود را می زد.

ویلیام پیتسن بارگر واقعی (چپ) و بازیگر نقش جرمی ایروین (راست) در آخرین اندازه گیری کامل .

آره. در طول نبرد ، ویت کنگ به طور ناخوشایند به داخل محیط می رود و مجروحان را می کشد. هنگام معاینه آخرین اندازه گیری کامل واقعیت در برابر داستان ، ما تأیید کردیم که پیتسنبرگر دو جسد را روی سربازی مجروح به نام فرد ناوارو کشیده و به او گفت که پایین بماند. ناوارو تماشا کرد که پیتسن بارگر اولین گلوله خود را گرفت.

برای شنیدن اطلاعات بیشتر در مورد اقدامات قهرمانانه Battle of Xa Cam My و Pitsenbarger ، فیلم زیر را از ما تماشا کنید کانال یوتیوب :

آره. پس از انتخاب ماندن روی زمین و جنگ با سربازان درگیر ، پیتسنبرگر حداقل دو بار زخمی شد و سپس در همان شب توسط تیراندازان ویت کنگ مورد اصابت گلوله قرار گرفت و کشته شد. هنگام بررسی صحت تاریخی فیلم ، متوجه شدیم که وقتی ارتش ایالات متحده روز بعد جسد وی را پیدا کرد ، او هنوز تفنگ خود را در یک دست چنگ می انداخت و در دست دیگر کیت پزشکی خود را نگه داشت. در پیشانی ماسک بنزینی که به دست داشت ، یک سوراخ گلوله وجود داشت.

ویلیام پیتسن بارگر با لباس نیروی هوایی خود (چپ) و جرمی ایروین در فیلم.

نبرد Xa Cam My پس از پنج ساعت نبرد شدید و خونین کند شد. کمپانی چارلی محیطی تنگ تشکیل داده بود و توسط آتش توپخانه ، که با فرکانس پنج یا شش گلوله در هر دقیقه مهار می شد ، محافظت می شد. ویت کنگ با درک اینکه احتمالاً نیروهای کمکی آمریکایی به زودی می رسند ، عقب نشینی کرد و منطقه را ترک کرد. شرکت B تا صبح وارد شد و یک بار که هوا سبک شد ، هلی کوپترهای آمریکایی برای استخراج تلفات بازگشتند.

بررسی واقعیت ما نشان داد که 80 درصد از 134 سرباز در شرکت چارلی ، گردان 2 ، هنگ 16 پیاده نظام در پایان جنگ ، که در طی دو روز انجام شد ، یا بعد از ظهر دوشنبه 11 آوریل ، زخمی شده یا کشته شدند. ، 1966. در عمل 34 سرباز آمریکایی کشته و 71 نفر زخمی شدند. برخی از مجروحان بعداً بر اثر جراحات می میرند. نبرد Xa Cam My یکی از فاجعه بارترین نبردهای جنگ ویتنام محسوب می شود. گزارش ها حاکی است که ویت کنگ 41 کشته در میدان نبرد برجای گذاشته و تخمین زده می شود که آنها بیش از 80 کشته و زخمی را خارج کرده اند.

این یکی از دلایلی است که این فیلم نشان می دهد می تواند منجر به انکار مدال افتخار شود. در واقع در حین نبرد Xa Cam My (11 تا 12 آوریل 1966) حادثه آتش سوزی دوستانه رخ داد. شرکت چارلی هنگامی که می خواست ویتنامی که آنها را احاطه کرده بود ، محاصره ای دایره ای شکل داده بود. با شروع خراب شدن محیط و وخیم تر شدن اوضاع ، وقتی واحد توپخانه آمریکایی به اشتباه به سمت آنها شلیک کرد ، که منجر به کشته شدن آمریکایی ها شد (معلوم نیست چه کسی مختصات نادرست را به این واحد داد) ، اوضاع آشفته تر شد. برخی از آتش توپخانه ها به بالای درختان اصابت می کند و باعث می شود قطعات مانند نیزه بر روی آنها باریده شود.

آخرین اندازه گیری کامل حادثه آتش سوزی دوستانه بر اساس یک حادثه واقعی درگیر یک واحد توپخانه است که به اشتباه در زمان جنگ به محل شرکت چارلی شلیک کرده است.
در این فیلم ، شخصیت قدیمی اد هریس ، ری موت ، اظهار داشت: 'این آتش سوزی دوستانه ای بود. ما در حال مبارزه با 'مردان خودمان' بودیم. به نظر می رسد از آنجا که این کمی گمراه کننده است آخرین اندازه گیری کامل داستان واقعی شامل آتش توپخانه دوستانه ای بود که موقعیت آنها را مورد اصابت قرار می داد. آنها با مردان خود نمی جنگیدند. این فیلم به وضوح مشخص می کند که این حادثه ای مربوط به آتش توپخانه بوده که آن را در فلاش بک به تصویر می کشد.

تئوری توطئه فیلم مبنی بر اینکه حادثه آتش سوزی دوستانه مستقیماً از عدم دریافت مدال افتخار توسط هواپیمای درجه یک ویلیام پیتسنبرگر تأثیرگذار بود بعید به نظر می رسد. ما می دانیم که افسر فرمانده پیتسنبرگر در نیروی هوایی بلافاصله وی را برای دریافت مدال افتخار توصیه کرد ، اما در عوض به پیتسنبرگر بالاترین افتخار بعدی برای دلاوری ، صلیب نیروی هوایی (بالاترین افتخاری که توسط نیروی هوایی اعطا شد) داده شد. ژنرال ارتش که توصیه می کرد این افتخار را کاهش دهد ، گفت: در آن زمان اسناد کافی برای بدست آوردن تصویری دقیق از اقدامات قهرمانانه پیتسنبرگر وجود ندارد. این احتمال وجود دارد که این داستان واقعی باشد ، خصوصاً با توجه به اینکه سربازانی که در آنجا بودند ارتباط برقرار نکردند و در نهایت در سراسر کره زمین پراکنده شدند. آنها تا دهه ها بعد از تکامل اینترنت دوباره به هم وصل شدند. بیشتر انکار ادعای فیلم این واقعیت است که سرباز دیگری که در نبرد 1966 جنگید و کشته شد ، گروهبان. جیمز دبلیو رابینسون ، جونیور ، سال بعد مدال افتخار را دریافت کرد.

چیزی که با دقت بیشتری در فیلم مورد توجه قرار گرفته این احتمال است که مدال افتخار تا حدی رد شده است زیرا این یک عملیات ارتش بوده و پیتسن بارگر بخشی از نیروی هوایی بوده است. همانطور که در فیلم گفته شد ، قرار نبود نیروی هوایی آنجا باشد. آنها وقتی داوطلب شدند که خلبانان هلی کوپتر ارتش از این کار امتناع ورزیدند ، منطقه داغ شد. تصدیق اقدامات پیتسنبرگر دقیقاً باعث زیبایی ارتش نمی شود. اگر تلاشی آگاهانه برای انکار مدال صورت می گرفت ، به احتمال زیاد این دلیل آن بود. با این حال ، هیچ مدرکی نیز برای تأیید این نظریه وجود ندارد.

توطئه دولت فیلم پیرامون حادثه آتش سوزی دوستانه نمایشی است و فقط براساس شایعات ساخته شده است.
هزاران حادثه آتش سوزی دوستانه در ویتنام رخ داده است (برخی تخمین ها به 8000 مورد می رسد) و بسیاری از آنها بسیار بدتر از Cam My بودند. در زندگی واقعی ، فقط شایعه ای وجود داشت مبنی بر اینکه ارتش مقالات را به دلیل خجالت کشیدن از نبرد ، منقلب می کند. حداقل ، بحث و جدال برای فیلم بیش از حد در نظر گرفته شده است ، که یک کارمند تقریباً کاملاً خیالی پنتاگون (که سباستین استن آن را به تصویر می کشد) با گشودن توطئه وظیفه دارد.

خیر. در فیلم ، بوروکرات سطح میانی پنتاگون ، اسکات هافمن ، مبارزه را بر عهده دارد تا پیتسن بارگر برای مدال افتخار مورد تجدید نظر قرار گیرد. هافمن واقعی وجود نداشت. در تجزیه و تحلیل آخرین اندازه گیری کامل واقعیت در مقابل داستان ، ما متوجه شدیم که این شخصیت داستانی فقط از تاریخ نگار فقید پارکر هیز الهام گرفته شده است ، که زمانی که به عنوان کیوریتور و نویسنده تاریخی در موزه یادبود Airmen در مریلند از 1997 تا 1999 کار می کرد ، یک بیوگرافی کوتاه درباره پیتسنبرگر برای موزه. به زودی ، او متوجه شد که همکاران پیش امدادی و مورخان با او تماس می گیرند ، و آنها او را تشویق می کنند که برای دریافت مدال افتخار به پیتسنبرگر تجدید نظر رسمی کند ، که این دقیق ترین ویژگی قهرمانی او است. هیز که هیجان زده شده بود ، با 12 پیشکسوت که در پیتسنبرگر خدمت کرده بودند صحبت کرد.

هیز در خبرنامه فارغ التحصیلان دانشکده تحصیلات تکمیلی خود اظهار داشت: 'مصاحبه ها از خسته کننده ترین و سخت ترین تجربیاتی بود که داشته ام.' 'همانطور که آنها بدترین روز زندگی خود را بازگو می کردند ، من غیرممکن بود که درگیر نشوم.'


شخصیت سباستین استن در حالی که تخیلی بود ، با پارکر هیز (مسئول چپ) ، متصدی موزه ، که با پیشکسوتانی که شاهد قهرمانی های پیتسنبرگر بودند ، مصاحبه کرد ، همسو است.
بر اساس آنچه پیشکسوتان به او گفته اند و سایر اطلاعات ، هیز درخواست مدال افتخار را به پنتاگون ارسال کرده است. در مورد هیز که در رابطه با این پیشنهاد با هر نوع فشار دولتی مواجه شده است ، به نظر می رسد این تقریباً کاملاً تخیلی باشد. رئیس دخالت پنتاگون ، کارلتون استانتون ، که توسط بردلی ویتفورد به تصویر کشیده شده است ، نیز خیالی است. با این حال ، شایان ذکر است که ، همانطور که در فیلم بیان شد ، کهنه سربازان تقریباً 30 سال تلاش کرده اند تا مدال افتخار پیتسنبرگر را بدست آورند. پس از طی مراحل طولانی ، سرانجام در دسامبر سال 2000 ، پس از اینکه هیز برای کار در موزه یادبود هولوکاست ایالات متحده به کار خود ادامه داد ، مدال افتخار به پیتسنبرگر اعطا شد. در سال 2001 ، هیز مدیر پروژه در اسمیتسونیان شد. در سن 36 سالگی ، او در تاریخ 2 اوت 2009 به طور غیر منتظره ای در خانه خود درگذشت. علت مرگ هرگز به طور قطعی تأیید نشد.

نه مستقیم در حالی که پیشکسوتان نبرد Xa Cam My برای بدست آوردن نشان افتخار بیل پیتسنبرگر مبارزات انتخاباتی انجام دادند ، به نظر نمی رسد کهنه سربازان این فیلم رابطه یک به یک با جانبازان واقعی داشته باشند. این شامل شخصیت های ساموئل ال جکسون ، بیلی تاکودا ، شخصیت اد هریس ، ری موت ، شخصیت ویلیام هرت ، تولی و شخصیت پیتر فوندا ، جیمی بور است که به چند مورد اشاره می کند. برخی از پیشکسوتان زندگی واقعی در پایان مراسم مدال افتخار در تماشاگران ظاهر می شوند.


آخرین اندازه گیری کامل به نظر می رسد کهنه سربازان قدیمی و بیشتر خیالی تغییر نام داده شده اند، گرچه کهنه سربازان واقعی برای دریافت مدال افتخار برای پیتز فعالیت می کردند.

در حالی که بسیاری از گفتگوها نمایشی بود ، بسیاری از سخنان پیشکسوتان مدافع پیتسنبرگر نقل قول مستقیم برخی از پیشکسوتان واقعی است. این جمله شامل بیانیه جانباز شركت چارلی ، دیوید پیترز ، 'در آن روز فقط یك مرد در زمین بود كه سوار شدن به آن گودال را رد می كرد - و آن شخص پیتسن بارگر بود' ( اخبار روز تروی ) همچنین این درست است که فرانک پیتسنبرگر گفت که او پشیمان است که هرگز نتوانسته ازدواج پسرش را ببیند و صاحب فرزند شود زیرا این تنها راهی است که پسرش می تواند بفهمد چقدر دوستش دارد تماس صبح )

در 8 دسامبر سال 2000 در مراسم اهدای جوایز در دیتون ، اوهایو که 3000 نفر در آن شرکت داشتند ، مدال افتخار به پیتسنبرگر اعطا شد. از مرگ او 34 سال گذشته بود. به پدر وی ، فرانک پیتسنبرگر ، مدال افتخار پس از مرگ پسرش اهدا شد. پاركر هيز ، مورخي كه توصيه مدال افتخار را به پنتاگون فرستاده بود و شخصيت سباستيان استن را بسيار آزادانه الهام مي گرفت ، نيز حضور داشت.

پیتسنبرگر یکی از دو مردی بود که در رابطه با اقدامات خود در طول نبرد Xa Cam My 1966 نشان افتخار دریافت کرد. گروهبان جیمز دبلیو رابینسون ، جونیور ، که در این جنگ نیز کشته شد ، پس از مرگ این افتخار را در سال 1967 دریافت کرد.

عکس نیروی هوایی ایالات متحده از ویلیام پیتسنبرگر (چپ) و راست ، جرمی ایروین بازیگر نقش پیتز در آخرین اندازه گیری کامل فیلم سینما. مدال افتخار (مرکز).

آره. داستان واقعی پشت آخرین اندازه گیری کامل تأیید می کند که پدر پیتس ، فرانک پیتسنبارگر (که توسط کریستوفر پلامر به تصویر کشیده شده است) ، در زمانی که پسرش مدال افتخار را پس از مرگ در دسامبر 2000 دریافت کرد ، در حال سرطان بود. در تحقیق درباره صحت تاریخی ، متوجه شدیم که فرانک تقریباً 14 ماه پس از پذیرفتن درگذشت جایزه ای که مدتها در انتظار او بود از طرف پسرش.


مشابه فیلم ، فرانک پیتسن بارگر در زمان دریافت نشان افتخار پسرش در حال مرگ از سرطان بود. کریستوفر پلامر بازیگر نقش فرانک را در این فیلم بازی می کند.

نه. والدین ویلیام اچ. پیتسنبارگر کلاس اول هواپیمای هوایی صلیب نیروی هوایی خود را پس از مرگ در سال 1966 دریافت کردند ، پنج ماه پس از کشته شدن وی در نبرد Xa Cam My. این بالاترین افتخاری بود که نیروی هوایی می توانست اعطا کند. 34 سال بعد به مدال افتخار کنگره ارتقا یافت. وی همچنین پس از مرگ به درجه گروهبانی ارتقا یافت.

پیتسن بارگر طی سالهای گذشته تعداد افتخارات دیگری نیز دریافت کرده است. کشتی کانتینر نیروی دریایی ایالات متحده MV A1C William H. Pitsenbarger (T-AK-4638) به نام وی نامگذاری شد. ساختمانهای مختلف حکومتی نیز نام وی را بر خود دارند ، از جمله مرکز آموزش نظامی حرفه ای ویلیام اچ پیتسنبرگر در پایگاه نیروی هوایی بیل در کالیفرنیا ، تالار پیتسنبرگر در پایگاه نیروی هوایی راندولف در تگزاس ، مدرسه رهبری ویلیام اچ پیتسنبرگر در پایگاه هوایی اسپانگداهلم در آلمان ، بین دیگران.

چندین نهاد غیر نظامی نیز به احترام وی نامگذاری شدند. مجموعه ورزشی Pitsenbarger در پیکوآ ، اوهایو ؛ U.S.A.F. پارارسکیو یادبود پارک وی (مسیر ایالت اوهایو 48)؛ و بورس تحصیلی پیتسنبرگر در کالج جامعه ادیسون به افتخار وی کاملاً یا تا حدی نامگذاری شد.

Pararescueman William Pitsenbarger (چپ) و بازیگر Jeremy Irvine (راست) با کلاه ایمنی پرواز.

همانطور که در پایان فیلم گفته شد ، این عنوان از آدرس گتیزبورگ آبراهام لینکلن آمده است ، جایی که او در مورد کسانی که آخرین فداکاری را انجام داده اند صحبت می کند ، 'ما از این مردگان ارجمند بیشتر به آن هدفی که برای آنها اینجا آخرین ادای احترام هستند ، می پردازیم معیار فداکاری. '