او مرا دید که سر میز آمدم و گفت: 'بلیدز، شما به هیچ چیز نخواهید رسید - بعد!'
جی بلیدز
اکنون خواندن آن سخت است، اما شنیدن آن کلمات در کودکی سخت تر است.
او روزی را به یاد آورد که او و همکلاسی هایش برای دریافت مشاوره در مورد آینده خود در صف ایستاده بودند.
بلیدز در حال چت با زوئی بال در برنامه رادیویی 2 خود گفت: «معلم شغلی من گفت که به هیچ چیز نمی رسم.
و سپس او فقط گفت: 'بعدی.'
جی بلیدز برخورد وحشیانه با مشاور مشاغل مدرسه را به یاد می آورد (تصویر: BBC)او اعتراف کرد که به او گفته شده بود که در مدرسه 'هیچ چیزی نخواهد بود' (تصویر: ITV)بلیدز ادامه داد: «میدانی چه زمانی همه برای دیدن افسر شغلی صف میکشیدند؟
او من را دید که سر میز آمدم و گفت: 'بلیدز، شما به هیچ چیز نمی رسید - بعد!' و او به پشت سر من نگاه کرد.
آهی کشید: «حتی نتونستم روی صندلی بشینم.
'این بود، [این] کمی شیطان بود.'
این خاطره پس از مستند جدید او Learning To Read at 51 که از بی بی سی پخش شد، اتفاق می افتد.
خالق مبلمان شجاعانه به جهان اجازه می دهد تا او را در آسیب پذیرترین وضعیت خود ببیند، زیرا او در مورد مبارزاتش با ادبیات صحبت می کند.
بلیدز در سن 31 سالگی در حالی که در دانشگاه باکینگهامشایر نیو جرم شناسی تحصیل می کرد، به نارساخوانی مبتلا شد.
او سالها قبل با سواد دست و پنجه نرم کرده بود، اما مجری وقتی فهمید که سن خواندن یک کودک 11 ساله دارد، حیرت زده شد.
در این فیلم، این ستاره تلویزیونی به بینندگان می گوید که چگونه زندگی او را تحت تاثیر قرار داده است تا جایی که مجبور شد یک غریبه را در خیابان بیاورد تا نامه مهمی از بیمارستان برای او بخواند.
این برنامه همچنین میبیند که او با کمک یک موسسه خیریه با افراد دیگری که خواندن را یاد میگیرند، نیروهایش را ملحق میکند، او به صراحت در مورد اینکه چگونه در پنجاه سالگی خود مجبور به غلبه بر احساسات 'شرم' برای دستیابی به مطالعه است صحبت کرد.
این خیریه مربیان داوطلبی را سازماندهی می کند که با استفاده از سیستمی که از زندان ها شروع شده است، به صورت یک به یک به خوانندگان کمک می کنند.
بلیدز، که در ولورهمپتون زندگی میکند، یک PA برای خواندن ایمیلهای ارسالشده توسط تهیهکنندگان تلویزیون برای او دارد و گفت که یادگیری خواندن از نظر آوایی مانند «بازگشت به مهد کودک» است.
او پیش از اکران به ساندی تایمز گفت: «من واقعا شرمنده هستم.
'پذیرفتن آسیب پذیری خود ترسناک است.
'اما هر بار که یک کلمه درست به من می رسد، در کریسمس یک بچه هستم.'
از آنجایی که او به عنوان یک دانش آموز بالغ به نارساخوانی مبتلا بود، به جای خواندن نسخه فیزیکی، شروع به استفاده از کاتب امتحان کرد.
و هنگامی که نوبت به ارسال پیام می رسد، او تمایل به ارسال یادداشت های صوتی یا متن های دیکته شده دارد.
او همچنین فاش کرد که در سه سال اول، هرگز خلاصههای مکتوب مصاحبهشوندگان The Repair Shop را که به هر مجری قبل از فیلمبرداری داده میشود، نخوانده است.